آرزو

این جواب دعوت این همه به تاخیر افتاده‌ی وحید عزیز است:

آرزو می‌کنم که یک روزی دیگر از این که فردا چه خواهدشد واهمه‌ام بریزد. آرزو می‌کنم یک روزی بیاید که دروغی نگویم و کار دروغی نکنم، و این دو را نشنوم و نبینم. آرزو می‌کنم از این خامی‌ها و ندانستن‌ها و قدرنشناختن‌هایم خلاص شوم و یک کمی آرامش و ایمان جایش را بگیرد.

آرزو می‌کنم زندگی مشترک‌مان همیشه واقعی و عاشقانه باشد و بماند.

یک آرزوی دور و دراز و تقریبا غیرممکن هم دارم که روزگاری با دوستانمان در شهر و دیاری کنار هم باشیم و مثل آدم زندگی کنیم.

فکر کنم دیرشده برای دعوت‌کردن و دنباله‌دار کردن بازی. بار بعد به موقع خودم را به چرخه می‌رسانم.