هلانسوی

می‌دانید شاید، البته ننوشته‌ام، که ما از فرانسه آمدیم به هلند و مدتی این‌جا می‌زییم. اسم وب‌لاگ را ولی عوض نخواهم کرد. چیزهای زیادی نوشته‌ام درباره‌ی فرانسه و و زندگی فرانسه که هیچ‌کدامشان را نمی‌شود پابلیش کرد. اصولا فرق نوشته‌ی خوب با نوشته‌ی درپیت این است که نوشته‌ی خوب را سر صبر و حوصله می‌سایی و می‌پروری، و بعد هم حاضر نمی‌شی بفروشیش.

و اما هلند؛ از گل و کانال‌ها و صافی بی‌انتهایش هم که بگذریم، گفتنی زیاد دارد. سیستم دانشگاه‌ این جا را بیش‌تر از سیستم فرانسوی می‌پسندم. سیستم‌های اجتماعی هم ـ تا آن‌جایی که این مدت دیده‌ایم ـ همین طور اند. بیش‌تر ازشان می‌نویسم. لابد خبر دارید که این روزها مقامات هردو وطن جعلی ما با هم ساخته‌اند که بابای مملکت گل و بلبل ایران را دربیاورند. بی‌چشم و روها. انگار جنگ دیگر از تهدید سیاسی و سخنان شورای عالی امنیت درآمده و شده موضوعی که یک وزیرخارجه‌ی تازه از راه رسیده‌ی یک نخست‌وزیر تازه از راه رسیده‌تر تهدید کند که به باید خودمان را برای حمله به ایران آماده ‌کنیم. گوربابای خودت و رئیست و رفقای آمریکاییت. این همه سال شیراک یک کلمه در حمایت از جنگ عراق و افغانستان حرفی زد؟ که شما از راه رسیده و نرسیده بروید عراق، همان‌جایی که هرروز آن‌همه آدم می‌میرند، همان‌جایی که برای تاسیس پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌های بزرگ صاف و آماده شده است، که سهم‌تان را آن‌قدر که می‌شود احیا کنید.

پی اس : دیدم که رفیقمان دی‌روز کمی عقب‌نشینی کرده. انگار سازوکار رسمی سیاست دنیا شده همین جور شلوغ‌بازی‌ها و سروصدا راه انداختن‌ها. واقعا که.