مدیریت تکنولوژی

صدای من را از آنتی‌پولیس می‌شنوید، جایی در شمال نیس، در جنوب فرانسه. کنفرانس اروپایی مدیریت تکنولوژی برقرار است و ما هم مقاله‌ای داشتیم که من امروز ارائه کردم و سا وا. اصولا پایه‌ی ارائه‌های روز اول هستم به دو دلیل، اول این که باعث می‌شوند که قبل از آمدن اسلاید برایشان درست کنم و در نتیجه این‌جا تمام وقت را صرف نگرانی آماده کردن نمی‌کنم. دوم این که معمولا کنفرانس‌ها سه روزه‌اند، و مهمانی کنفرانس شب دوم است، در نتیجه آدم‌های مهم ـ مثلا طارق خلیل در مدیریت تکنولوژی ـ روز دوم می‌آیند و مهمانی هستند و فردایش می‌روند و فقط همان روز برای دیدنشان به سخن‌رانی‌شان رفتن وقت است. روز سوم، به خصوص اول وقت که بدترین حالت است. زیاد شندیده‌ام که ممکن است در سالن غیر از ارائه دهند‌ها و رئیس کسی نباشد.

غلظت ایرانی‌های این کنفرانس خیلی زیاد است. پنج نفر که اروپا ساکنیم و پنج تا دیگر که از ایران آمده‌اند برای ارائه و ده پانزده‌نفری که آمده‌اند برای استفاده از کنفرانس. تریپشان هم مدیر دولتی است بیش‌تر. فردا شام کنفرانس در یک کازینو است. حالا من که کافر، ولی به نظرم نیامد باقی دوستان خیلی ماه رمضان را به شام در کازینو در جنوب فرانسه ربط بدهند. اصولا از این تیپ آدم خوشم می‌آید که اول از همه می‌پرسند فرانسوی بلدی؟ ایران یاد گرفتی یا این جا؟

برای کسانی که فکر می‌کنند که ربط دادن خدا و معنویت به چیزهای دیگر فقط مخصوص ایران است عرض شود که امروز رئیس پارک تکنولوژی بانگلور در هند در سخن‌رانی‌اش گفت مدل موفقیتشان مثلث تکنولوژی ـ نوآوری ـ معنویت است.

جایتان در آفتاب و هوای مدیترانه خالی.